*ေလာကဓံတစ္ခုကို ေက် ာ္လြန္ရာ၌ အေကာင္းျမင္ျဖင့္ ေက် ာ္လြန္လ်ွင္ အျပစ္ကင္းတတ္၏ ။
*ဘဝတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ရာ၌ အဆိုးျမင္ျဖင့္တည္ေဆာက္ႏိူင္လ်ွင္ အျမတ္ထြက္တတ္၏ ။
ဤအေတြးကား အ႐ွင္ေဉယ် ရဟန္းဘဝမွ လူ ့ဘဝသို ့ကူးေျပာင္းၾကံစည္ရာမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ သတိၱအားေမြး အေတြး ျဖစ္၏ ။
လူ႔ဘဝဆိုသည္မွာ ၾကက္ဘဝသာသာမိ်ဳ း ဆိုတာေျပးျမင္ထားရ၏
ၾကက္မသည္ ဝမ္းစာအတြက္ အိပ္တန္းဆင္းမွ အိပ္တန္းတက္အတြင္း ေျမကို ယက္လ်က္ အသက္ဆက္ရ ။
လူ႔ဘဝသည္လည္း ႀကိဳးစားလုပ္မွ ဝမ္းဝမည္သာျဖစ္ ။
ဝမ္းပိုအလွ ဝလင္ေအာင္ေကြၽးလိုေသာ္ၾကက္ထက္ အိပ္တန္းေစာစီးဆင္း၊ၾကက္ထက္ ေနာက္က်အိပ္တန္းတက္ေပးရ ။
လူ႔ဘဝသည္ ၾကက္ကဲ့သို႔ အသားျဖင့္ လုပ္မေကြၽးရေသာ္မွ အားျဖင့္ သူတပါးအမႈ အလုပ္အေကြၽးျပဳရမည္သာျဖစ္ရ၏ ။
ထိုဘဝမိ်ဳ းမင္းတိုးရဲသလား?မိမိကိုယ္ကို မိမိအႀကိမ္ႀကိမ္ ေမး တိုးရဲသည္ဆိုမွ စိတ္ခ် ရ၏ ။
တိုးရဲသည္ထား ဘာအလုပ္မွမရ မိလႅာၾကံဳ းဘဝ မင္းလုပ္ႏိူင္လား?အဖန္ဖန္ေမး လုပ္ႏိူင္မွ စိတ္ခ်ရ ၏။
နင္ရသည့္လူ႔ဘဝ ရဟန္းဘဝကဲ့သို႔ ေကာင္းမြန္မည္ အထက္တန္းစားအျဖစ္ဖူးေျမာ္ခံရမည္မဟုတ္ လူ႔အသိုင္အဝန္းထဲ အႏုပ္စုပ္အဆင့္ ဝင္ရမည္သာ နင္ကား အမ် ားျပဳသမ်ွ ႏုႏိူင္မည္ေလာ ?....
အ႐ွင္ေဉယ် မိမိရဲ ့မာန္မာန လက္ခ်က္ ေနစဥ္ ရက္ဆက္ မ်က္ရည္က်ရင္း လူမထြက္မီ ဘဝခံစားခ်က္ မွတ္တမ္း ေရးလိုက္မိေတာ့၏ ။
ရတက္ေပြသမ်ွ ခက္ေလစြာ့
တက္ေျခမာန လက္ခ်က္ပင္
မ်က္ရည္လႊာက သြက္သြက္ရႊင္သည္
ရက္ဆက္ပင္ ပူပြဲ
တက္တက္စင္ အယူလြဲဘို ့
ေအာ္..လူထဲသို ့ ျမႇဴ ဆြဲငွင္သည္
ျဖဴ မဲအဆင္ တ,မွန္း
သူရဲအသြင္ ႂကြလွမ္းမဗ် ာ့
ရဟန္းဘဝႏွင့္ လမ္းစမသီလိုၿပီ
ထမ္းရမသတီ ေက်မခ်မ္း
ေရႊနန္းလ်ွင္ ေျပမတမ္းခ်င္ဘု
ေသခမ္းပင္ ျဖတ္လိုက္ခ်င္
မိုက္စတျပင္ျပင္
တိုက္စႏွင့္ ခိုက္စထြင္မည္
အႀကိဳက္ဘဝတြင္ ေပ် ာ္ဦးမကြဲ ့ေလး...ေလး...။
မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္
သာသနာျပဳ မဟာခရီးသည္မွ .....
