( ၃၁/၁၂/၁၆ ည စခန္းသိမ္းၾသဝါဒတရားေတာ္မွ )
အာရံုမွာပံုေပၚသမွ် ဒီပံုေတြရွိသမွ် သူ႔မွာေၾကာက္ေနၿပီ၊ နားနဲ႔အသံနဲ႔ၾကားတယ္ အၿမဲတမ္းနားနဲ႔အသံနဲ႔ကရွိေနတာ အာရံုေလးမ်ားျပဳလိုက္ၿပီဆိုရင္ဒီမွာပံုေပၚၿပီ မ်က္စိနဲ႔အဆင္းလည္းဒီလိုပဲ၊ အခုေယာဂီေတြလည္းဒီလိုပဲ အခုဘုန္းဘုန္းေဟာေတာ့ ဘယ္သူအလုပ္လုပ္ေနလည္း အားလံုး မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ မေနာမွာ အလုပ္လုပ္ဆံုးဟာဘယ္သူလည္းသိလား ဘုန္းဘုန္းေဟာတဲ့အေပၚမွာ နားလုပ္တယ္၊ နားကအာရံုျပဳေနတဲ့ခါမွာ မ်က္စိကျမင္ရံုပဲျမင္တယ္ ဘာပဲညာပဲေဝဖန္လို႔မရဘူး အာရံုဆိုတာ တအာရံုပဲရွိတယ္ တအာရံုတစိတ္ပဲရွိတယ္ ႏွစ္အာရံုႏွစ္စိတ္မရွိပါဘူး ဒါေပမယ့္အာရံုကျမန္လြန္းအားႀကီးေတာ့ စိတ္အၿမဲရွိေနသလိုပဲ အာရံုကကူးေပးလိုက္ စိတ္ကသိေပးလိုက္.. ေျခာက္ေပါက္ေျခာက္ဒြါရမွာ အာရံုကအင္မတန္ျမန္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ စိတ္ထက္ျမန္တယ္ စိတ္ျမန္တယ္ဆိုတာအလကား အာရံုကိုမမွီဘူး ဒီအာရံုကိုဉာဏ္နဲ႔လိုက္မွရတယ္ စိတ္ကိုသတိနဲ႔သတ္ရတယ္ အာရံုကိုဉာဏ္နဲ႔ျမင္မွဉာဏ္သတ္တယ္ ဒါမဂ္ပုဂၢိဳလ္ေတြမွသိတဲ့ကိစၥ၊ အာရံုထဲမွာဘာျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ကေလးတခ်က္မလႈပ္ရဲဘူး အာရံုေလးတခ်က္မျပဳရဲဘူး ျပဳလိုက္တယ္ဆိုရင္ ဒိုင္းခနဲဆိုပံုေပၚတာပဲ၊ အဲ့ဒီေတာ့ အဲ့ဒီပံုေပၚတာကိုေၾကာက္ၿပီးေတာ့ ပံုပ်က္ေအာင္ရႈရတယ္၊ ပံုမပ်က္ေတာ့စံုမက္တြယ္တာတယ္ ပံုပ်က္ေတာ့မစံုမက္မတြယ္တာ အခုလိုတြယ္တာႏွစ္သက္ေနၾကတာ အဲ့ဒီပံုေတြခံေနလို႔ပါပဲ၊ အဲ့ဒီပံုေတြကမိမိတို႔ခႏၶာထဲမွာရွိၿပီးသားေတြ အဲ့ဒီပံုေတြကို ဘုန္းဘုန္းတို႔ကထိုးျပတာ ရွိၿပီးသားေတြကိုလိုက္ျပတာ အသစ္ေတြမဟုတ္ပါဘူး။
မိမိတို႔စိတ္ေတြ ေယာဂီေတြအခုေနေမးၾကည့္အကုန္ေျပာတတ္တယ္ တရားအားထုတ္ေတာ့ ေဝဒနာမတက္ဘူးလားေျပာရင္ အကုန္တက္တယ္ေျပာမွာပဲ၊ တက္ေတာ့ မင္းတို႔ခံခ်င္သလား ဘယ္ခံခ်င္မလည္း ခံစားလိုက္ရတာမေျပာနဲ႔.. ေျပာၾကမွာခ်ည္းပဲ၊ တင္းတာေတာင့္တာလည္းသိတယ္ ခံစားရတာလည္းသိသား သိၿပီးေတာ့ဘာလို႔မလြတ္လည္း သညာသိမို႔လို႔မလြတ္တာ၊ ဝိညာဏ္ သိနဲ႔သိေတာ့မွ ဒီခံစားမႈေလးခ်ဳပ္ခ်ဳပ္သြားတာ ခ်မ္းသာရာရတယ္ ေပၚလာလိုက္ ခံစားတယ္ သတိထားလိုက္ ခ်ဳပ္သြားတယ္၊ တကယ္ခ်ဳပ္သလားဆိုေတာ့ မခ်ဳပ္ေသးဘူး ေပၚၿပီးတဒဂၤပဲခ်ဳပ္တာ အဲ့ဒီ ဉာဏ္ ကေနပိုင္းလိုက္ေတာ့မွ ဉာဏ္ ခ်ဳပ္က်မွခ်ဳပ္ပါတယ္။
ဒါပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းေတြမွာရွိပါတယ္ ဘုန္းဘုန္းတို႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နာဘူးသလားဆိုရင္တခါမွမနာဘူးပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္က ဘုန္းဘုန္းၾကည့္တယ္ တပည့္ေတြအိမ္ေတြမွာေတြ႕တယ္ စက္ဝိုင္းႀကီးေတြနဲ႔ေတြ႕ပါတယ္ အဲ့ဒါသူတို႔ေမးၾကည့္တယ္ ဒုကၡသမုဒယ ဒုကၡသမုဒယ ေလးခ်က္႐ိုက္ထားတယ္ အဲ့ဒါဘာအတြက္လည္း သူတို႔က ကိုယ့္ဆရာေဟာတဲ့အတိုင္းပဲေလ်ာက္ေျပာတာ ဘာမွန္းမသိဘူး၊ ဒုကၡသမုဒယေလးခ်က္႐ိုက္ထားတာ ဘာလို႔႐ိုက္လည္းသူတို႔မသိဘူး၊ ဘုန္းဘုန္းကသိတယ္ အက်ိဳးေပၚကႏွစ္ခ်က္ အေၾကာင္းေပၚကႏွစ္ခ်က္႐ိုက္ထားတာ မဟာေသာတာပန္မွာလာေတြ႕ရတယ္၊ မဂ္ဝင္ခါနီးက်ေတာ့ အက်ိဳးေပၚကဒုကၡသမုဒယႏွစ္ခု၊ အေၾကာင္းေပၚကဒုကၡသမုဒယႏွစ္ခု၊ အေၾကာင္းလည္းေျပးလို႔မရ အက်ိဳးလည္းေျပးလို႔မရ ဘယ္လိုမွေျပးလို႔မရဘူး ဒါ မဂ္ဝင္ခါနီးမွာ၊ အဲ့ဒီမွာ ဉာဏ္စဥ္နဲ႔ေဟာမယ္ဆိုရင္အႏုေလာမဉာဏ္ သူကမ္းရွာေနတာ ဘယ္ကိုလြတ္ရမလည္း ဒီဘက္ေျပးေတာ့လည္း ဒုကၡသမုဒယနဲ႔ေတြ႕တယ္ အက်ိဳးတရား႐ုပ္ေပၚက၊ ဒီဘက္ေျပးေတာ့လည္း နာမ္ေပၚကအေၾကာင္းတရားေတြလာေတြ႕တယ္ ဘယ္မွာမွေျပးလို႔မလြတ္ေတာ့ဘူး၊ အဲ့ဒီေတာ့မွမထူးေတာ့ဘူးလို႔ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးေတြ အက်ိဳးေပၚကအက်ိဳး အေၾကာင္းေပၚကအေၾကာင္းေတြကိုအသာထားၿပီးေတာ့ ခ်ဳပ္တာကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳသြားတယ္၊ ဒါလည္းအင္မတန္ဆန္းက်ယ္ပါတယ္ ဘုန္းဘုန္းတို႔ ကိုယ္လုပ္ယူလို႔မရပါဘူး၊ သမၼသနဉာဏ္တုန္းက တသိၿပီးတသိခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ေနရာေလး ခ်ဳပ္ရာေလးကိုမ်က္ေမွာက္သြားျပဳတာ၊ ပစၥဳပၸန္ကေတာ့ ဒုကၡသမုဒယႏွစ္ခ်က္႐ိုက္ထားတယ္ သူျပဳတာကေရွ႕ကိုျပဳလို႔မရဘူး၊ ေနာက္ကိုအာရံုျပန္ျပဳတယ္၊ သမၼသနညာဏ္တုန္းက ခ်ဳပ္ရာခ်ဳပ္ရာေလးကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳထားဘူးေတာ့ အဲဒီကိုသြားျပဳထားတယ္၊ ျပဳေတာ့ ဒီမွာဒုကၡသမုဒယအကုန္ခ်ဳပ္ေနၿပီ အက်ိဳးေကာအေၾကာင္းေကာခ်ဳပ္ေနၿပီ ဒါသူသိသလား ဝိပႆနာက်င့္ေနတဲ့ေယာဂီ မဂ္ဝင္ခါနီးသိသလား မသိဘူး၊ ေနာက္က်မွအေၾကာင္းေကာအက်ိဳးေကာ ခ်ဳပ္ေနတာသိသြားေတာ့ ဟုတ္သားပဲ ဒီတခါလြတ္ရင္ေတာ့ လြတ္ၿပီဟဆိုၿပီးေတာ့ ခုနကခ်ဳပ္ရာကိုမၾကည့္ျပန္ဘူး မၾကည့္ပဲလြတ္ေအာင္လႊတ္ျပန္တယ္ လႊတ္ေနတာပဲ စာလိုက အႏုေလာမတံတားခင္းတယ္ဆိုတာအဲ့ဒါေျပာတာ၊ လႊတ္ထားတယ္ ရေအာင္လႊတ္တယ္ ခုနကလြတ္တာကိုေတြ႕ထားလိုက္ေတာ့ ရေအာင္လႊတ္ေတာ့မရျပန္ဘူး၊ လြတ္ခ်င္တာသမုဒယ မလြတ္ေတာ့ဒုကၡ လာေတြ႕ျပန္ေရာ၊ လြတ္ခ်င္တာက သမုဒယသစၥာ မလြတ္ေတာ့ဒုကၡသစၥာ၊ ဒီဘက္ကလြတ္ေနတာလြတ္တဲ့အတိုင္းကိုသိခ်င္တာက သမုဒယသစၥာ သြားသိလိုက္ေတာ့ဒုကၡျဖစ္တာက ဒုကၡသစၥာဆိုၿပီးေတာ့ သစၥာႏွစ္ခ်က္႐ိုက္တာ၊ ႐ိုက္ေတာ့မွတခါ ခုနကခ်ဳပ္တာကိုျပန္ၾကည့္ျပန္တယ္ သူကၾကာၾကာႀကီးေနမွၾကည့္တယ္ ၾကည့္လည္းၾကည့္ေရာ ခ်ဳပ္ေနေတာ့ ဒီတခါခ်ဳပ္ရင္ေတာ့လြတ္ၿပီေဟ့ဆိုၿပီးေတာ့ထပ္ျပဳတာပဲ အတင္းလည္းျပဳလိုက္ေရာ ေနာက္ကိုျပန္ျပလိုက္တယ္ ဒီမွာေဇာႀကီး ေဒါသႀကီးကအေနာက္မွာရွိေနေတာ့၊ ေရွ႕ကိုအားျပဳေနမိရင္း ဒီအေနာက္မွာၾကည့္လိုက္ပါဦးဆိုသလို ဉာဏ္ကေနာက္လည္းျပဳလိုက္ေရာ ေဒါသလည္းေျပထြက္သြားေရာလြတ္ထြက္သြားတယ္ အဲ့ဒီမွာမဂ္ဝင္သြားတယ္။
မဂ္ဆိုတာ မဂ္သတ္သြားတာ ကိုယ္မသိရဘူး ေနာက္ေတာ့မွဖိုလ္ကေနျပန္ၾကည့္ရတယ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားၿပီးေတာ့မွ၊ အင္မတန္ခံစားလို႔ေကာင္းတယ္ ေလာကရဲ႕စည္းစိမ္နဲ႔ဘာမွမတူဘူး စီးပြါးေရးေတြဘာေတြဘာပဲရွိရွိ ဒီဖိုလ္ရဲ႕ခံစားမႈကၿငိမ္းေအးၿပီးေတာ့လြတ္ေျမာက္တယ္၊ လြတ္ေျမာက္တယ္လို႔ ဒီမွာေျပာတာ တကယ္ေတာ့ ပရမတ္နဲ႔ေျပာရင္ေျပာစရာမရွိပါဘူး ၊လာကီစကားေတြမို႔လို႔ ပရမတ္ကိုပညတ္လိုေျပာရတာပါ။ ပရမတ္ေပၚကေနၿပီးေတာ့ မဂ္ဝင္သြားတာ အဲ့ဒီေတာ့မွျပန္ၾကည့္ေတာ့မွ ဪ ဟိုက ဒုကၡသမုဒယအေၾကာင္း ဒီကဒုကၡသမုဒယအက်ိဳး ဖိုလ္ေပၚကေနျပန္ၾကည့္တယ္ ပစၥေဝကၡဏာညာဏ္တဲ့၊ ပစၥေဝကၡဏာဆိုတာ ျပန္ဆင္ျခင္လိုက္တာ အခုဘုန္းဘုန္းေျပာတာကၾကာေသးတယ္ ဟိုမွာကၿပီးသြားၿပီ၊ ဒုကၡသမုဒယနဲ႔ ခ်ဳပ္သြားၿပီးေတာ့ အခုနိေရာဓ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတဲ့ေနရာေရာက္တယ္၊ ျပန္ဆင္ျခင္တာကမဂၢသစၥာ မဂၢဆိုတာလမ္း သူ႔လမ္းကိုသူျပန္ဆင္ျခင္လိုက္တယ္ အဲ့ဒီေတာ့မွ ဪ ဒါကသမုဒယသစၥာ၊ ဒါကဒုကၡသစၥာ၊ ဒါကနိေရာဓသစၥာ၊ ဒါကမဂၢသစၥာပါလားရယ္လို႔ သစၥာေလးပါးကိုျမင္ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီမွာ အခုေယာဂီေတြသိေနတဲ့အသိႀကီးဟာ အားလံုးပါယ္သတ္သြားၿပီး စိတ္အသစ္ႀကီးျဖစ္သြားတယ္၊ ကိုယ္လည္းငုပ္တုတ္ႀကီးက်န္ေနခဲ့တယ္၊ ငုပ္တုတ္ႀကီးနဲ႔အသိေျပာင္းေနတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့မွ ငါဘာျဖစ္ေနတာလည္း ျမင္တဲ့အေပၚမွာလည္း ေလာကစိတ္လိုလည္းမဟုတ္ တယ္ေနလို႔ေကာင္းပါလား၊ အရင္စိတ္ေတြျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွေၾကာက္စရာႀကီး အခုလူ႔ေလာကေနခဲ့တဲ့စိတ္ေတြက၊ ဪ ဒါေၾကာင့္အပါယ္မလြတ္တာပဲ ဒီစိတ္ေတြနဲ႔ေသရင္ လူတသိန္းေသ တေယာက္မွလူျပန္မျဖစ္ဘူး ဒီဘက္ကၾကည့္တာပါ၊ ဒီမဂ္ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကေနၾကည့္လိုက္ေတာ့မွသြားသိတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေက်ာခ်မ္းသြားတယ္၊ ဪ ေတာ္ေသးတယ္ ငါ ဒီတရားျပဆရာေတြနဲ႔ ဒီတရားေတြနဲ႔ေတြ႕လို႔ ျပလို႔ ငါဒီလိုသိၿပီးခ်ဳပ္တာပါလား ငါဘယ္ေတာ့မွအပါယ္မက်ေတာ့ဘူး၊ အရင္ကစိတ္ေတြနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့က်ိန္းေသတယ္အပါယ္က်မွာပဲ ဒီလိုသိသြားတာ...။
ဓမၼဒါနျဖင့္
ဝိေဇၨာဒယသဲအင္းဓမၼရိပ္သာ
သာသနာျပဳအဖဲြ႕ (စကၤာပူ)
