==================
ဝနဝါသီ ထုိငါသည္ကား. . .
လွည့္လည္က်က္စား ေတာေတာင္မ်ား၌
တရားလည္းဝင္ ဓူတင္လည္းေဆာင္
ႏွစ္ဖက္ေျမႇာင္ကုိ ေခ်ာင္ကာပိတ္ဆည္း
တစ္ပါးတည္း ျဖည့္ဆည္းေနဆဲပင္။
ထိုသုိ႔ထီးတည္း
ကိုယ့္တြက္ခ်ည္းသာ ျဖည့္ဆည္းပါေၾကာင့္
ဒကာစားစား ေနာက္လိုက္မ်ားအား
တရားေဟာျခင္း ျပသျခင္း
လြတ္ကင္းေနေခ်ၿပီ။
ထုိသည့္လြတ္ကြက္ တာဝန္ပ်က္ကို
ေပးဆပ္ကထာ စာမ်ားစြာျဖင့္
သည္ဟာသည္လို သည္ဆုိသည္သုိ႔
သည္ၿမိဳ႕သည္နား လမ္းျပျမားကို. . .
ပုဏၰားႏွင့္ေမ်ာက္
ေခ်ာက္မွအတက္ လမ္းျပခ်က္ကို
ေသြးစက္ခ်ကာ ျပသပါသုိ႔
ငါ့မွာလည္းပဲ တာဝန္ခြဲ
ျပပြဲလုပ္ရၿပီ။
ထုိဤကထာ ေရးျပရာ၌
ဆြမ္းခံျပန္ခ်ိန္ ဝမ္းမၿငိမ္
ေရးခ်ိန္အျဖစ္ တာဝန္ေပး။
ဆြမ္းစားၿပီးခ်ိန္ ဝမ္းေပြလိမ္
ေရးခ်ိန္အျဖစ္ တာဝန္ေပး။
အထုိင္နားခ်ိန္ စိတ္အားခ်ိန္
ခ်င့္ခ်ိန္၍ပင္ တာဝန္ေပး။
သုိ႔ျဖင္ပင္လွ်င္
အုပ္စဥ္ေျမာက္မ်ား စာစကား
ေပါက္ဖြားခဲ့ေခ်သည္။
ဆုိၿပီးစကား သင္ေလးစားလွ်င္
ေပးထားအေမြ ဤစာေပကို
ေရႊလိုလည္းသုိ ေငြလိုလည္းထား
အစားလိုခ်စ္ သုံးေဆာင္ရစ္
လႊင့္ပစ္မထားႏွင့္. . .။
အကယ္၍မ်ား မစားမသုံး
လုံးလုံးပစ္ပယ္ သင္လက္ဖယ္ေသာ္
ေရႊႏွယ္လည္းစု ေငြႏွယ္စုျဖင့္
လုရအခ်ိန္ စိမ္ရစိတ္ေတြး
ေရးေပးစာသား လုံ႔လထားကား
သဲၾကားေရသြန္ တျပည္ကြ်ံ
ႏြံဝယ္ေရႊနစ္ ျဖစ္ေတာ့မည္။
သင့္ဖုိ႔ေရးသား စာစကား
အလကားသက္သက္ မျဖစ္သင့္. . .။
ငါ့ဖုိ႔ရာထား အခ်ိန္မ်ား
အလကားသက္သက္ မျဖစ္သင့္. . .။ ။
မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္
(၁၃၆၃ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္၊ ပဋိပတ္ေတာစခန္း)
